Anoman banjur eling karo wektu sing dadi kesaguhane. Nganti titi wanci iku wis sedina setengah wengi waktu sing dibutuhake. Kurang setengah wengi maneh kudu bisa ngrampungi gawe. Yen iki mengko wis kasil matur ana ngersane Dewi Sinta, isih kudu naliti kekuwatane praja Ngalengkadiraja. Kamangka dheweke ora kena grusa-grusu. Kudu bisa ngerteni, Dewi Sinta temen-temen isih setya karo Prabu Bathara Ramawijaya apa ora.
Dumadakan
Anoman krungu Dewi Sinta lagi wawan sabda karo Dewi Trijatha. Mula senajan lagi
ndhelik ana pange wit nagasari, dheweke masang pangrungone amrih bisa ngreteni
apa singlagi padha dirembaug.
“Trijatha
kae mau kaya ana kreta mandheg sacedhake taman. Bengi-bengi kok ana kreta
nyedhaki taman, kretane sapa Trijatha?” pandangune Dewi Sinta marang Trijatha.
“Nuwun
inggih uwa Dewi, kreta kalawau menawi boten klentu kretanipun punggawa ing
Ngalengkadiraja ngriki. Mbokmenawa nindakaken ayahan wajib tunggu kenit njagi
katentreman ing salebeting kedhaton ngriki”, ature Dewi Trijatha.
“Trijatha,
sliramu kok tansah nguwuh uwa dewi marang aku, apa miturut pamawasmu aku iki
pantes dadi garwane wakmu prabu ta Trijatha? Kamangka aku iki wanita sing wis
diwengku priya, garwaku Raden Ramawijaya”.
“Punapa
uwa dewi saestu boten kersa kagarwa kaliyan uwa Prabu Dasamuka? Kamangka uwa
Prabu Dasamuka punika narendra sugih bandha bandhu. Kenging punapa uwa dewi
boten kersa?”
“Mesthi
bae aku lumuh dadi garwane wakmu prabu, awit aku tansah ngugemi kasetyanku
marang garwaku. Apa maneh wakmu prabu iku ratu angkara murka, ora duwe suba
sita. Isih eling wewentehan trekahe wakmu prabu sing degsiya ndhusta aku kanthi
rinudha paripeksa. Kanthi wengis misahakeaku klawan garwaku kakangmas
Ramawijaya. Dhuh Trijatha mendah kaya ngapa dhuhkitaning penggalih kakangmas
Rama. Mung sing dadi ruweting pamikirku, apa sebabe nganti sawetara wektu
kakangmas Rama durung teka ing negara Ngalengka saperlu ngrebut sariraku saka
tangane Prabu Rahwana. Apa kakangmas Rama wis lali karo aku ya Trijatha?”
“Dhuh
uwa dewi, kala emben paduka uwa dewi ngendika bilih garwa paduka Raden Rama
punika satunggaling satriya ingkang setya dhateng garwa. Wontenipun dereng
rawuh ngriki saperlu ngrebat paduka, mesthinipun taksih kathah pepalangipun. Jer
negari Ngalengka punika ngrekaos dipun celaki. Negari Ngalengka punika kinupeng
seganten ingkang ageng ombakipun. Gisikipun dipun jagi dening punggawa raksesa
ingkang racakipun sekti mandra guna. Pramila uwa dewi kedah kagungan penggalih
sabar”.
“Trijatha,
sira iku wanita isih mudha kok wis jembar temen wawasanmu. Nanging dadiya
sumurupmu, Trijatha. Senajan kaya ngapa kersane Prabu Rahwana, aku suthik
kapundhut garwa. Aja maneh kapunduht garwa, yen nganti kesenggol kulitku bakal
dak beset nganggo cundrik iki. Malah yen kepepet tinimbang nganti nyuda
kasetyanku marang kakangmas Rama, luwih becik aku suduk salira”.
Anoman
krungu wewentehan apa sing dingendikakake Dewi Sinta. Jroning ati banget
anggone ngrumati marang kasetyane Dewi Sinta. Iki mengko bisa dadi atur ana
ngersane Prabu Bathara Ramawijaya kaya ngapa kasetyane Dewi Sinta marang Prabu Ramawijaya.
Dumadakan
Anoman krungu swara lawang mburi didhodhog kanthi rosa, kaseling swara banjur
ngagor-agori njaluk supaya lawange dibukak.
“Trijatha...
Trijatha... bukaken lawange cah ayu”, swara gedhe ngagor-agori mecah sepining
wengi.
“Nuwun
inggih wa Prabu, sekedhap badhe kula bikak...”, wangsulane Trijatha karo mlayu
nyedhak lawang pungkuran.
Trijatha
banjur mbukak lawang. Ana pawongan gedhe dhuwur apaes raseksa mlebu menyang jroning
taman. Nitik busanane genah iku ratu negara Ngalengkadiraja, sing jejuluk Prabu
Dasamuka ya Rahwanaraja.
“Dhuh
wa Prabu, kenging punapa rawuh ing taman miyos kori pengkeran wa Prabu?”
pitakone Dewi Trijatha.
“Iya
Trijatha, aku mlebu liwat lawang pungkuran wigatine kepengin mangerteni apa ora
ana pawongan liya jroning taman iki, kejaba kowe klawan wak mu Dewi. Yen nganti
ama wong liya, luwih-luwih wong lanang, luwih-luwih wong lanang iku Rama, aja
takon dosa bakal dak tugel gulune”, ngendikane Prabu Dasamuka kanthi panyawang
wengis.
“Sampun
kuwatos wa Prabu, boten badhe wonten priyantun saged mlebet salebeting taman
Harga Soka tanpa palilah saking paduka wa Prabu. Menawi wonten pawongan badhe
mlebet taman badhe kula unduraken. Ewadene nekad kenging kemawon mlebet taman
Harga Soka sauger saged nglangkahi kuwandhanipun Trijatha”, ature Trijatha
canthas.
“Ooo
Trijatha bocah ayu ha ha ha... sira ora ngilang-ilangake dadi putra pulunane
Prabu Dasamuka. Bagus, bagus, ya kaya ngono sing dijaluk. Kowe temen-temen bisa
njaga keslametane calon garwaku Dewi Wara Sinta. Samengko kepiye Trijatha, apa
wis kasil anggonmu ngarih-arih wakmu dewi amrih gelem dak pundhut garwa”.
“Boten
kirang-kirang anggen kula ngreripih amrih kersa kapundhut garwa. Nanging sewu
gunging kalepatan nyuwun agunging pangaksami, ngantos titi kalenggahan punika
uwa dewi dereng kersa kapundhut garwa”.
“We
lha keparat, kepiye kowe kuwi Trijatha. Seprana-seprene dak percaya dadi
lantaran pamundhutku durung bisa ngentasi gawe. Tiwas mau dak alembana sundhul
langit jebul mak plempus durung bisa ngentasi gawe. Yen ngono luwih becik aku
dhewe sing arep nganteb karepe Dewi Sinta”, ngendikane Prabu Dasamuka kanthi
wadana mangar-mangar nnahan kanepson.
Mlaku
gegancangan nyedhaki Dewi Sinta kang lenggah mari kelu nahan panelangsane
penggalih. Ora kari patrem ligan kaasta ing asta tengen, sumadya katuwegake
dhadha kalamun ana tumindake Prabu Dasamuka sing murang tata.
“Dhuh
nimas pepujane punkakang wong ayu Sinta... mbok aja lelewa. Papagna praptane
pun kakang kanthi pasuryan sumringah, dimen cetha yen ayuning pasuryanmu tulus
jroning kalbu. Dak upadi salumahing bumi sakurebing langit, wanita titisaning
Widawati kang ora liya sliramu iku yayi. Mula nganti dak rewangi ngobak-obak
samodra, ngosak-asik wana wasa, barang mlumah dak kurepne barang murep dak
lumahne saperlu ngupadi sliramu wong ayu. Nanging yagene saben-saben aku prapta
ing sangarepmu, ora dipapag kanthi esemu sing pait madu. Sinta, mara matura
kanthi walaka, yen semaya pira lawase yen nyuwun bebana apa panyuwunmu, waton
kawetu tembungmu gelem sun pundhut garwa”, gemleger swarane Prabu Dasamuka.
Anoman melu gemeter krungu swara mau, nanging dheweke ora kepengin grusa-grusu.
“Rahwana,
ratu angkara murka kang datan weruh suba sita. Aja pisan-pisan darbe pangajap
praptamu dak sugata ulat manis. Dhestun yen nganti cilik nggepok kulitku
gedhene ngrudaparipeksa, ora dak eman patiku. Aklas lair batin suduk salira
tinimbang kudu nuruti panjalukmu. Iba nisthaning uripku kalamun aku kudu manut
nglanggati sing dadi karepmu, kamangka ing papan liya garwaku satriya Rama lagi
ketula-tula ngupadi saliraku. Ora ana kekuwatan apa bae sing kuwawa misahake
ragaku klawan garwa kinasih satriya Rama, sing dak bekteni wiwit ing janaloka
prapteng delahan”, wangsulane Dewi Sinta.
“Wadhuh-wadhuh
ha ha ha... senajan sengak tembungmu, nylekit wiramaning wicaramu, nanging
mungguhing atiku kaya nemu emas sagunung sliramu gelem mangsuli pitakonku.
Sinta, bandha Ngalengkadiraja bakal dak suntak marang sira yen wis kelakon dadi
garwaku. Kepengin nganggo binggel sajagung-jagung, kalung sandhadhung gajah, sing
kabeh mau ginawe kencana wungkulan bakal dak paringake. Nanging yagene semono
uga sing dadi antebe atimu. Pendhak dak sedhaki tansah nggegem cundrik ligan
sengadi kanggo suduk salira”. Mangertiya heh Sinta, upama gelem ngrudapeksa,
wis wingi-wingi aku nindakake. Nanging sedyaku mengku sira iku ora mung kanggo
senenging ati linambaran gedhening kamurkan babar pisan ora. Ngelingi sira iku
titising Dewi Widawati, bakal sun pundhut garwa kanthi becik-becik, dimen
kawibawanku, satemah kacek sapepadhaning titah. Sapa darbe garwa ayu titising
Widawati, kejaba Prabu Rahwanaraja narendra agung negara Ngalengkadiraja. Ora
jeneng ngayawara, yen sira njaluk bebana supaya aku ora mangan setaun waton
kelakon mundhut garwa sira mesthi bakal sun turuti”, Prabu Rahwana getem-getem
meruhi Dewi Sinta sing tansah mungkur karo nyekel patrem ligan.
“Trijatha...
Trijatha...”, Prabu rahwana ngundang Trijatha.
“Kesinggihan
dhawuh wa Prabu...”, gita-gita Dewi Trijatha matur karo sown ngersane Prabu
Rahwana.
“Yen
pinuju mung wong loro, sira nate jejagongan karo wakmu Dewi apa ora Trijatha?”
“Inggih
asring wa Prabu”.
“Yen
pinuju rerembugan apa tau ngrasani karo keparat Rama?”
“Boten
nate wa Prabu”, aature Dewi Trijatha dora.
“Temenan?!”
“Saestu
wa Prabu, malah menawi kula nyuwun pirsa namung mendel kemawon. Boten kersa
ngendika”.
“Awas
Trijatha, yen goroh aturmu aku ora wigah-wigih aweh paukuman abot marang jeneng
sira. Kelakon aku ngreti sira goroh marang pun uwa, dak tugel gulumu,
Trijatha”.
“Adhuh
wa Prabu... wa Prabu, paduka punika kados pundi. Badhe mundhut garwa
pepethinganipun wanita kok kanthi patrap degsura kados ngaten. Kedahipun paduka
wa Prabu ngetingalaken watak satriya saha sabar drana, amrih wa dewi kagungan
manah lila legawa nampi kersa paduka”.
“Trijatha,
mau wakmu Dewi Sinta kawetu tetembungane yen wegah nglanggati kersaku. Kok sira
darbe atur amrih aku kudu sabar, apa isra darbe kapitayan menawa wakmu Dewi
Sinta bakal kersa nglanggati sig dadi kersaku. Kepiye panemumu Trijatha?”
“Mekaten
wa Prabu, kanjeng uwa dewi punika sejatosipun kersa minangkani pamundhut
paduka. Namung kemawon uwa prabu ingkang kirang tanggap ing kersanipun kanjeng
uwa dewi. Menawi uwa prabu kersanipun badhe mundhut garwa uwa dewi kanthi
kangge kamulyan saha kawibawan, pramila kanjeng uwa dewi ugi kagungan sedya
makaten. Pramila kangge punika kanjeng uwa dewi ngathah-ngathahaken anggenipun
prihatos. Nyuda dhahar saha sare, dangunipun kawandsa dinten. Pramila uwa prabu
kedah sabar ngentosi kawandasa dinten malih. Makaten lho wa Prabu”, ature
Trijatha.
“Bener
aturmu Trijatha?”
“Leres
wa Prabu, kula aturi percados kaliyan kula wa prabu”.
“Dadi
sawise patang puluh dina Dewi Sinta gelem nuruti kersaku?”
“Inggih
wa Prabu”.
“Ha
ha ha... sira pancen pulunanku sing ayu dhewe Trijatha... Trijatha. Ya wis yen
wakmu dewi semaya patang puluh dina bakal dak enteni kanthi sabar. Yen ngono
reksanen kanthi becik wakmu dewi ya ngger, aku dak bali maring kedhaton”, Prabu
Dsamuka banjur pamit ninggalake taman Harga Soka. (Ana Candhake)
Panjebar Semangat No.24-16 Juni
2012 kaca 31-32 lan 54
Tidak ada komentar:
Posting Komentar